ફરિયાદથી યોગદાન આપવા સુધી

 

તમારો વારસો પસંદ કરો: ફરિયાદથી યોગદાન આપવા સુધી

દરેક પડોશ, કાર્યસ્થળ અથવા તો પરિવારમાં, આપણને એવી વ્યક્તિઓ મળે છે જેમને સતત ફરિયાદ કરવાની આદત પડી ગઈ હોય તેવું લાગે છે. તેઓ દરેક બાબતમાં ખામીઓ શોધે છે - પરિવારના સભ્યોના વર્તનથી, સમાજના કાર્યથી લઈને, સમુદાય સમિતિના નિર્ણયો સુધી. સમય જતાં, આવા લોકો તેમની સિદ્ધિઓ અથવા દયા માટે નહીં, પરંતુ તેમની નકારાત્મકતા માટે જાણીતા બને છે. તેમના શબ્દો ઘોંઘાટ બની જાય છે, તેમની હાજરી થકવી નાખે છે, અને તેમનો વારસો, કમનસીબે, અવિશ્વસનીય.

પરંતુ જીવન આપણામાંના દરેકને એક વિકલ્પ આપે છે: શું આપણે પ્રકાશના સ્ત્રોત તરીકે યાદ રાખવા માંગીએ છીએ કે અંધકારના વાદળ તરીકે? શું આપણે ઇચ્છીએ છીએ કે લોકો આપણા ગયા પછી હૂંફ અને પ્રેમના આંસુ સાથે વિચારે, કે ઉદાસીનતા અને રાહત સાથે?

ફરિયાદ કરવાની સંસ્કૃતિ

ફરિયાદ કરવી સરળ છે. તે ઓછા પ્રયત્નો, કોઈ કાર્યવાહીની માંગ કરે છે, અને ઘણીવાર બદલાવ અથવા અનુકૂલન કરવાની આપણી પોતાની અનિચ્છાને ઢાંકી દે છે. જ્યારે લોકો સતત ફરિયાદ કરે છે, ત્યારે તેઓ નકારાત્મકતા જંગલની આગની જેમ ફેલાવે છે. સુધારા માટે અવાજ બનવાને બદલે, તેઓ પ્રગતિમાં અવરોધો બની જાય છે. ભલે તે સંબંધીની પસંદગીઓ હોય, પાડોશીની આદતો હોય કે સમિતિની નીતિઓ હોય, વારંવાર ફરિયાદ કરવાથી સંબંધોમાં તણાવ અને અંતર સિવાય બીજું કંઈ જ થતું નથી.

વધુમાં, સમાજ સ્વાભાવિક રીતે નકારાત્મકતાનો પ્રતિકાર કરે છે. લોકો લાંબા સમયથી ફરિયાદ કરનારાઓને ટાળે છે કારણ કે તેમની ઉર્જા કોઈપણ વાતાવરણમાંથી આનંદ, પ્રેરણા અને સહકારને દૂર કરે છે. પરિવર્તનના એજન્ટ બનવાને બદલે, તેઓ અસંતોષના પ્રતીક બની જાય છે. કમનસીબે, આ રીતે તેમને યાદ કરવામાં આવે છે.

યોગદાનની શક્તિ

આનો મુકાબલો એવા લોકો સાથે કરો જેઓ મદદરૂપ થવાની ભાવનાથી જીવન જીવે છે. આ વ્યક્તિઓ મુશ્કેલીઓનો પણ સામનો કરી શકે છે, પરંતુ ફરિયાદ કરવાને બદલે, તેઓ કાર્ય કરે છે. તેઓ પોતાનો સમય સ્વૈચ્છિક રીતે પસાર કરે છે, પડોશીઓને ટેકો આપે છે, યુવાનોને માર્ગદર્શન આપે છે અને જરૂર પડ્યે દયાળુ શબ્દો આપે છે. તેમની હાજરી અન્ય લોકોને ઉત્તેજન આપે છે.

મદદરૂપ થવા માટે ભવ્ય હાવભાવની જરૂર નથી. સરળ કાર્યો પણ - જેમ કે વૃદ્ધ પાડોશીની તપાસ કરવી, બાળકને અભ્યાસમાં મદદ કરવી, અથવા મુશ્કેલીનો સામનો કરી રહેલા વ્યક્તિને પ્રોત્સાહન આપવું - સદ્ભાવનાના લહેરો બનાવે છે. આ કાર્યો સંબંધો બનાવે છે, સમુદાયોને મજબૂત બનાવે છે અને એક શક્તિશાળી વારસો છોડી જાય છે.

જ્યારે આવી વ્યક્તિ આ દુનિયા છોડી જાય છે, ત્યારે લોકો જવાબદારીથી નહીં પરંતુ સાચા આદરથી ભેગા થાય છે. તેમની વાર્તાઓ શેર કરવામાં આવે છે, તેમના યોગદાનને યાદ કરવામાં આવે છે, અને તેમની ગેરહાજરી ઊંડાણપૂર્વક અનુભવાય છે. તેમનું નામ દયા, ઉદારતા અને ભલાઈનો પર્યાય બની જાય છે.

આનંદમાં વહેંચણી, નુકસાનથી દૂર રહેવું

દરેક વ્યક્તિ હંમેશા સક્રિય રીતે મદદ કરવાની સ્થિતિમાં ન હોય શકે. પરંતુ જો મદદ કરવી શક્ય ન હોય, તો ઓછામાં ઓછું વ્યક્તિ બીજાને દુઃખ પહોંચાડવાનું ટાળે છે. ગપસપ, દોષારોપણ અથવા બિનજરૂરી સંઘર્ષ પેદા કરવાનું ટાળો. કેટલીકવાર, કઠોર બોલવા કરતાં મૌન રહેવું વધુ ઉમદા છે. કેટલીકવાર, ફક્ત બીજાને ખુશ રહેવા દેવા એ સૌથી ઉદાર કાર્ય છે.

બીજાઓની ખુશીમાં વહેંચણી કરવી - તેમની સિદ્ધિઓની ઉજવણી કરવી, તેમના આનંદના ક્ષણોમાં હાજર રહેવું - એ બંધનોને મજબૂત બનાવવાની બીજી રીત છે. તે ઉદાર હૃદય અને નિઃસ્વાર્થ આત્મા દર્શાવે છે. જ્યારે લોકો તમને એવા વ્યક્તિ તરીકે ઓળખે છે જે તેમના આનંદમાં આનંદ કરે છે, ત્યારે તેઓ તમને પ્રેમથી યાદ કરે છે.

તમારો વારસો શું હશે?

જીવનના અંતે, કોઈને પણ યાદ કરવામાં આવતું નથી કે તેઓએ કેટલી ફરિયાદ કરી. તેઓને યાદ કરવામાં આવે છે કે તેઓએ બીજાઓને કેવી લાગણી કરાવી. શું તેઓએ પ્રેરણા આપી કે નિરાશ કર્યા? શું તેઓએ મદદ કરી કે અવરોધ્યા? શું તેઓએ આનંદ કે રોષ ફેલાવ્યો?

દરેક દિવસ તમારા વારસાને આકાર આપવાની તક છે. ટીકા કરતાં દયા, ફરિયાદ કરતાં યોગદાન અને નિર્ણય કરતાં સમજણ પસંદ કરો. તમારે સંપૂર્ણ બનવાની જરૂર નથી - ફક્ત સાચા, દયાળુ અને તમારા શબ્દો અને કાર્યોનો બીજાઓ પર શું પ્રભાવ પડે છે તે અંગે સભાન રહેવું.

દુનિયા તમને તમારા વિરોધ માટે નહીં, પરંતુ તમે જે ટેકો આપ્યો તેના માટે યાદ રાખે. તેમને તમારા વિદાય પર રાહત માટે નહીં, પરંતુ ખરેખર મહત્વપૂર્ણ વ્યક્તિ ગુમાવવાના દુ:ખથી રડવા દો.

મદદરૂપ બનો. દયાળુ બનો. સારી રીતે યાદ રાખો.